Het leven op de Villa is elke dag weer anders, elke dag ontdek je weer iets waar je minstens een kwartier kwijlend naar kan kijken. Of je nu een rat aan het frituren bent of bijzondere insecten in je bank vindt brengt het leven je hier elke dag wat bijzonders. De 2e verdieping is niet heel praktisch ingedeeld: de douche tussen ons troephok en de gang. De zolder is niet bereikbaar. Gezien de recente activiteit van enkele tandarts assistentes leek het ons handig om er zeker van te zijn dat er geen baby-lijkjes in koffers stonden weg te rotten ergens, in een vergeten hoekje van het huis. Dus na de koffie zijn we het troephok ingegaan en hebben een gat naar boven gemaakt.
Verveling leidt onherroepelijk tot exploratie. Gewoon ergens een gat in slaan en zien waar je terecht komt. Beetje zoals dat verborgen level van Super Mario. Je wist niet wat je zag. Nog meer troep van onze wijlen huisbaas. We hadden deze zomer ook al een keer de kelder leeggehaald. 2 bestelbussen vol met troep. Maar hier lag er blijkbaar nog meer zooi. Allemaal speelgoed van 30 jaar terug. Knuffelberen die de afgelopen decennia niet meer geknuffeld waren. Wat voor ontzettende loser knuffelbeer ben je dan!? We hebben wat foto's genomen en hebben toen het gat min of meer gemaakt.
De beren zijn mij nog niet vergeten. Langzaam dalen ze af naar mijn kamer. Omdat dit huis voor een bepaalde oorlog is gebouwd bestaan een groot deel van de muren en plafond uit riet/stro en plamuur. Mijn lamp heeft het al begeven en is van het plafond gevallen. Er is een gat aan het ontstaan dat elke dag wel een stukje groter wordt. De beren wachten geduldig, hun tijd zal komen, ze zullen weer geknuffeld worden.
En wat gaan we dan vandaag eten? Ik ben super brak dus het wordt iets met extreem veel vlees. Ook leuk als je indruk wil maken op de meisjes. Heb je tenminste nog een excuus voor dat zielige worteltje tussen je benen.
Cote de Boeuf
Sla je spaarvarken kapot en koop de beste Cote de Boeuf die je kan veroorloven. Dat betekent veel vet! Laat een grote klont boter lekker schuimen in een sautepan. Bak beide kanten bruin en knal een oventhermometer in dat vlees. We willen een kerntemperatuur van 47 graden Celsius. Snijd er mooie centimeter dikke plakken van, geef er de jus uit de pan bij. Serveer met friet, salade en een belachelijk dure wijn in goedkope glazen, gewoon om te laten zien wie de baas is.
zaterdag 12 februari 2011
dinsdag 8 februari 2011
Nile met Timen
Gisteren ben ik samen met Timen naar Nile geweest en het was vet! Maar voor Nile het podium op kwam waren er nog wat voorprogramma's te overleven.
De avond begon met Darkrise. We hebben deze band niet gezien omdat we wat later waren ivm met eten en interview met een mevrouw van het CBS. Of ik ooit getrouwd was geweest en of ik van plan was werk te gaan zoeken. Nee.
Toen we in Doornroosje aankwamen trapte Zonaria af. De band kwam op. Beetje melodische black/death, leuk hoor. Maar waarom zien ze er zo ontzettend gay uit. Veel te gelikt. Die oogschaduw. Die bassist met die dreadlocks (leek net een aap) en dat ontzettend gaye tegen elkaar aan gaan staan terwijl je gitaar speelt en doen alsof je een orgasme krijgt. De ene gitarist had nog mooier blonder haar dan een van mijn ex vriendinnetjes. Zanger verdwijnt halverwege de set van het podium om later shirt-loos terug te keren. Leuk, maar trek dan ook gelijk je broek uit als je indruk wil maken. Muzikaal en qua inzet heb ik niks te klagen, lekkere Dimmu Borgir kloon en wat een inzet.
Duitsers en trash metal. Het gaat net zo goed samen als chocomel en slagroom. De vriendelijke Duitsers zetten een energieke show neer en de eerste vuisten gaan de lucht in. Leuke muziek, als je van trash houdt. Enig minpunt is een gitarist met dreadlocks die erbij staat alsof hij een belastingformulier aan het invullen is. De rest van de band gaat genadeloos hard los, vet optreden. Wat me ook begon op te vallen was dat ik de enige persoon was met een wit shirt aan. Iedereen droeg zwart. U mad?
Ons Nederlandse Melechesh met oosterse invloeden moet voor Nile een kunstje opvoeren. Gelukkig weten deze metal hakbars. Niks handen schudden, death/black met Allah saus. Erg snel en super vet. Meer heb ik er ook niet over te zeggen. Als ze in de buurt zijn zal ik nog wel een keertje langskomen.
Nile
Nile! Tijdens een gigantisch lange soundcheck met gespannen crew in het gebouw wordt maar weer eens duidelijk wie de koningen van de avond zijn. Aan elk detail wordt zorgvuldig aandacht besteed. Soundcheck: '8 minutes to zero hour, may the force be with you'. We staan helemaal vooraan. Ik zie Paul Baayens van Asphyx zich ook voorin het publiek begeven. We weten het, dit is death metal elite. De band komt op. Karl Sanders kijkt met een grijns op zijn smoel de zaal in, hij weet het ook. Kafir hakt er lekker in en een zaal waar geen beweging in te krijgen was ontstaat nu een van de meest agressieve pits die ik ooit gezien heb. De band wisselt nieuw werk van Those Whom The Gods Detest af met oude knallers. Het geluid is subliem. Op ongeveer de helft verhuizen we naar de bar achterin. De band blijft zijn kunstje opvoeren. De band speelt nog een nummer en de koek is op. Tijd om naar huis te gaan.
De avond begon met Darkrise. We hebben deze band niet gezien omdat we wat later waren ivm met eten en interview met een mevrouw van het CBS. Of ik ooit getrouwd was geweest en of ik van plan was werk te gaan zoeken. Nee.
Toen we in Doornroosje aankwamen trapte Zonaria af. De band kwam op. Beetje melodische black/death, leuk hoor. Maar waarom zien ze er zo ontzettend gay uit. Veel te gelikt. Die oogschaduw. Die bassist met die dreadlocks (leek net een aap) en dat ontzettend gaye tegen elkaar aan gaan staan terwijl je gitaar speelt en doen alsof je een orgasme krijgt. De ene gitarist had nog mooier blonder haar dan een van mijn ex vriendinnetjes. Zanger verdwijnt halverwege de set van het podium om later shirt-loos terug te keren. Leuk, maar trek dan ook gelijk je broek uit als je indruk wil maken. Muzikaal en qua inzet heb ik niks te klagen, lekkere Dimmu Borgir kloon en wat een inzet.
Duitsers en trash metal. Het gaat net zo goed samen als chocomel en slagroom. De vriendelijke Duitsers zetten een energieke show neer en de eerste vuisten gaan de lucht in. Leuke muziek, als je van trash houdt. Enig minpunt is een gitarist met dreadlocks die erbij staat alsof hij een belastingformulier aan het invullen is. De rest van de band gaat genadeloos hard los, vet optreden. Wat me ook begon op te vallen was dat ik de enige persoon was met een wit shirt aan. Iedereen droeg zwart. U mad?
Ons Nederlandse Melechesh met oosterse invloeden moet voor Nile een kunstje opvoeren. Gelukkig weten deze metal hakbars. Niks handen schudden, death/black met Allah saus. Erg snel en super vet. Meer heb ik er ook niet over te zeggen. Als ze in de buurt zijn zal ik nog wel een keertje langskomen.
Nile
Nile! Tijdens een gigantisch lange soundcheck met gespannen crew in het gebouw wordt maar weer eens duidelijk wie de koningen van de avond zijn. Aan elk detail wordt zorgvuldig aandacht besteed. Soundcheck: '8 minutes to zero hour, may the force be with you'. We staan helemaal vooraan. Ik zie Paul Baayens van Asphyx zich ook voorin het publiek begeven. We weten het, dit is death metal elite. De band komt op. Karl Sanders kijkt met een grijns op zijn smoel de zaal in, hij weet het ook. Kafir hakt er lekker in en een zaal waar geen beweging in te krijgen was ontstaat nu een van de meest agressieve pits die ik ooit gezien heb. De band wisselt nieuw werk van Those Whom The Gods Detest af met oude knallers. Het geluid is subliem. Op ongeveer de helft verhuizen we naar de bar achterin. De band blijft zijn kunstje opvoeren. De band speelt nog een nummer en de koek is op. Tijd om naar huis te gaan.
vrijdag 4 februari 2011
Bril
Vandaag ben ik oud geworden. Vandaag kwam ik erachter dat er weinig van mijn havikogen over is. Misschien is het de drank of die hersenslopende nihilistische blackend sludgy terror crust tering herrie. Ik weet het niet. Ik krijg een bril. En ben er erg blij mee.
Tijdens de test die ze uitvoerden. In een apparaat kijken. Moest eerst naar een luchtballon blijven staren. Daarna regeltjes lezen en op een vage manier tussen 2 beelden kiezen welke stipjes bevatte en welke het mooist en afgerond waren. Beetje apart maar er kwam toch wat nuttigs uit. Toen een test bril waar ze glazen in konden zetten zodat ik een beetje naar het effect kon kijken. Kan nu beter in de verte zien en kleine dingen lezen kost aanzienlijk minder moeite. Eerst was ik verbaasd dat ik een bril nodig had maar eigenlijk is het wel logisch, bijna iedereen in mijn familie heeft een bril. Hoef hem nog niet 24/7 op maar alleen als ik het nodig heb (lezen, autorijden, praktijk enz).
Heb een mooi montuurtje uitgezocht en hij is over twee weken klaar. Ziet er ongeveer zo uit. Wel wat donkerder.
En wat luisteren we nu we een bril hebben? De Amerikaanse band The Black Dahlia Murder bezit ook een paar leden die een bril op de neus hebben dus dat leek me een geschikte keuze. De band speelt melodische death metal met zweedse inslag. Grote pluspunte van de band zijn goede, snelle technische muziek, geweldige teksten van Trevor Strnad en dat ze zichzelf gelukkig niet serieus nemen. Als je de dvd Majesty bekijkt zijn het eigenlijk nog een stelletje pubers die blij zijn dat ze muziek kunnen spelen en ouwehoeren met hun vrienden. Figuren die death metal te serieus nemen kunnen hier vast geen plezier aan beleven maar gelukkig zijn er nog 8 miljoen bands waar je dan wel naar kan luisteren. Vergis je niet, The Black Dahlia Murder is nog steeds een extreem brute band. Op het moment zijn ze aan het werken aan hun 5e studio album. Kan alleen maar geweldig worden, ik heb er zin in!
Tijdens de test die ze uitvoerden. In een apparaat kijken. Moest eerst naar een luchtballon blijven staren. Daarna regeltjes lezen en op een vage manier tussen 2 beelden kiezen welke stipjes bevatte en welke het mooist en afgerond waren. Beetje apart maar er kwam toch wat nuttigs uit. Toen een test bril waar ze glazen in konden zetten zodat ik een beetje naar het effect kon kijken. Kan nu beter in de verte zien en kleine dingen lezen kost aanzienlijk minder moeite. Eerst was ik verbaasd dat ik een bril nodig had maar eigenlijk is het wel logisch, bijna iedereen in mijn familie heeft een bril. Hoef hem nog niet 24/7 op maar alleen als ik het nodig heb (lezen, autorijden, praktijk enz).
Heb een mooi montuurtje uitgezocht en hij is over twee weken klaar. Ziet er ongeveer zo uit. Wel wat donkerder.
En wat luisteren we nu we een bril hebben? De Amerikaanse band The Black Dahlia Murder bezit ook een paar leden die een bril op de neus hebben dus dat leek me een geschikte keuze. De band speelt melodische death metal met zweedse inslag. Grote pluspunte van de band zijn goede, snelle technische muziek, geweldige teksten van Trevor Strnad en dat ze zichzelf gelukkig niet serieus nemen. Als je de dvd Majesty bekijkt zijn het eigenlijk nog een stelletje pubers die blij zijn dat ze muziek kunnen spelen en ouwehoeren met hun vrienden. Figuren die death metal te serieus nemen kunnen hier vast geen plezier aan beleven maar gelukkig zijn er nog 8 miljoen bands waar je dan wel naar kan luisteren. Vergis je niet, The Black Dahlia Murder is nog steeds een extreem brute band. Op het moment zijn ze aan het werken aan hun 5e studio album. Kan alleen maar geweldig worden, ik heb er zin in!
Abonneren op:
Posts (Atom)